Weer onderweg op Curaçao

Lang geleden dat ik een blog heb geschreven. Lange tijd bleef het stil. Stilte voor de storm?
De afgelopen maanden waren ingrijpend voor ons leven hier op het eiland. Allebei je baan opzeggen en een bedrijf beginnen, vraagt de nodige aanpassing.

Bovitabon Houtwerk B.V. gaat steeds beter lopen. Mensen weten ons te vinden via mond op mond reclame of Facebook. In de werkvoorbereiding begint enige routine te komen, in de uitvoering steeds meer gevoel van eigenwaarde. Nieuwe uitdagingen worden opgepakt van boekenkasten voor een school tot renoveren van tuinhekken.

Jongleren - leerondersteuning is nog wat lastiger. Er zijn nu 4 kinderen onder begeleiding, maar het probleem is de reistijd. Grote Berg ligt zo'n 15 minuten met de auto van het centrum van Willemstad en de kinderen die ik begeleid wonen aan de andere kant van het centrum. Er wordt voor 1 uur begeleiding dus evenveel tijd in de auto doorgebracht. Het is leuk om te zien en te horen dat de leerondersteuning in eerste instantie effect heeft op de motivatie van de kids en het gevoel van eigenwaarde. Wat is er nou mooier als een kind op te zien bloeien?! Daar doe ik het voor!



De inkomsten zijn nog laag en ons huis aan de zee daardoor niet meer te betalen.
Gelukkig hebben we een ander huis gevonden.

We gaan in juni verhuizen van banda bou naar
banda riba , de oostpunt van het eiland. Daar hebben we een kleiner huis gevonden, zonder appartement (maar dat loopt toch niet) met lekker veel ruimte erom heen. En ... gelukkig wel een logeerkamer!


In de tuin staat een blokhut, daar zullen we een kantoor van maken. De leerondersteuning ga ik dan vanuit huis geven. Scheelt een heleboel reistijd en levert dus weer begeleidingstijd op.

Voor Bovitabon gaat Herman een werkplaats maken in de tuin m.b.v. een 20 ft zeecontainer, die zie je hier overal voor allerlei doeleinden op het eiland staan. We hebben een container gekocht van Allways transport in Nederland. Ze hebben onze gereedschappen vorig jaar verscheept naar Curaçao en we hebben nog steeds contact met hen. Een container op het eiland scoren was niet alleen moeilijker, maar ook duurder! Naast het huis is voldoende ruimte en van de huurbaas mogen we plaatsen. Danki Dios!




Pfff ik moet alleen nog even niet aan al die inpakkerij denken. We hebben wel het een en ander  verkocht via marktplaats en fb pagina's. Scheelt in het verhuizen en levert ook nog iets op.  Gelukkig hebben we ook al kennis gemaakt met de nieuwe huurder en konden we een aantal zaken (zoals de keuken in het appartement) verkopen.
En .... zin inmiddels ervaren verhuizers geworden in de afgelopen jaren.
Als er nog iemand zin heeft om in juni te komen helpen met inpakken, schoonmaken, schilderen of verhuizen dan ben je van harte welkom!


Het blijft dus nog steeds: onderweg op Curaçao. Maar deze nieuwe fase heeft ook weer iets spannends en leuks en ....  ons vertrouwen in en onze afhankelijkheid aan God groeit iedere dag. Soms vraag je je af of het wel goed komt en dan .... komt er een opdracht .... reageert er iemand op een advertentie ... biedt iemand hulp aan ... ontvang je een compliment voor het werk dat je doet ... .

Afgelopen zomer kocht ik een dagboekje bij de Book Inn in Zeewolde en nu geeft dat ons zoveel nieuwe moed.
Even een stukje:
  

Als je naar de dag kijkt die voor je ligt, zie je overal keuzemomenten. Al die mogelijkheden en keuzes kunnen je verwarren. Breng daarom je gedachten terug naar het begin van deze dag, waar Ik naast je sta en je liefdevol wil voorbereiden op wat je te wachten staat.

Je moet je keuzes één voor één maken, want elke beslissing hangt samen met de beslissing die eraan voorafging. Probeer niet om in gedachten alvast een route uit te stippelen, maar richt je op mijn liefdevolle nabijheid. Ik rust je onderweg toe, zodat je alles aankunt wat er op je pad komt. Vertrouw erop dat Ik zal geven wat je nodig hebt, op het moment dat je het nodig hebt. 

 

Moet je daarvoor naar Curaçao? Nee natuurlijk niet, maar voor ons is het afgelopen jaar wel een intensieve leerschool geweest bij God op schoot! In Nederland was ik de laatste jaren ook al bezig met 'loslaten'. Vrienden en vooral collega's wisten dat! In het afgelopen jaar lijkt er wel een climax gekomen. Nog steeds heb ik veel ideeën en plannen,  maar ...... to do lijstjes hebben een heel andere waarde gekregen.

Eindelijk hebben we ons zelf opgehangen in de slaapkamer!

                          Wat een titel!   



Beetje luguber, maar het is toch echt waar.

Deze week zijn we bezig om allerlei dingen in en om het huis te doen die al heel lang zijn blijven liggen. Zoals schilderijtjes en foto's ophangen.
In de slaapkamer hebben we ons receptieboek van de bruiloft opgehangen.




Op de porche een beetje Griekenland, Parijs, Venetië, Curaçao en een snufje Harderwijk en wat oud ijzer om de boel te versieren.
 

 

 

Dat snufje Harderwijk kreeg een bijzondere lijst van drijfhout uit de houtjesbaai op Curaçao. Ja hoor, eindelijk was het zover: Anja aan de zaagmachine, daarna met een hamer en een beitel en tot slot met de schroefboormachine. Het resultaat is een prachtig  stilleven samen met Friese doorlopers, winter op Curaçao.




Het volgende project is in de uitdenkfase. Het oude eikenhouten ledikant van opa en oma Donkers wordt 'gepimpt'. Het hoofd- en voeteneinde vormen samen het hoofdeinde van ons bed en van de zijkanten gaan we nachtkastjes maken. We zijn zo lekker crea bezig.

Daar was het vandaag ook wel een dag voor. Vannacht rommelde het onweer om ons heen, vielen er steeds stevige buien en ook 's morgens was het nog bewolkt. De temperatuur daalde naar 27 graden, toch wel een beetje koud. Maar vanmiddag brak de zon door en was het vochtig warm. Gelukkig hebben we een zwembad dat nodig schoon gemaakt moest worden.

Er staat een gezellig weekeinde voor de deur. Vrijdagavond stappen met Geke en Berdien Kingma (zo gezellig dat ze op het eiland zijn!), zaterdag stamppotjes en stroopwafel cake maken voor de kring die zondagavond bij ons samenkomt. Dat zijn altijd gezellige boeiende avonden, waarin we samen de onderwerpen van de Alphacursus bespreken. Zondag zijn we toe aan hfst 11: hoe kan ik het kwade weerstaan. Nou, als dat geen discussiestof is!

Een afdak voor een wasmachine

Het bedrijf Bovitabon Houtwerk B.V. begint ook steeds meer te lopen. We hebben al een aantal adressen waar regelmatig geklust wordt. 

herstelwerkzaamheden aan raamhorren

Caviahok voor Dushi van Ellen V

Tafel met banken bij ons op de porche.

Daarnaast heeft Herman een prachtige linnenkast gemaakt. Die foto mag nog niet gepubliceerd worden, omdat de klant hem zelf nog niet gezien heeft. Als dat zover is komt de foto op de Facebook pagina van Bovitabon. We hopen dat meerdere mensen er enthousiast over zijn.

Voor de mensen die vanaf maart 2015 nog zin hebben in een vakantie .... kijk eens op onze blog: appartementopgroteberg.blogspot.com . Ook op de site homeaway.nl kan je ons appartement vinden. Als je op de site caribisch gebied , curaçao kiest en daarna de filter op prijs van laag naar hoog zet , vind je ons snel. 

Uitzicht vanuit het appartement.

Nee, ik mis de seizoenen niet!

Al die verhalen op facebook over de herfst zetten me aan het schrijven. Vaak vragen mensen: mis je de seizoenen dan niet? Altijd is mijn antwoord: nee. Mensen die me kennen weten dat dat te maken heeft met mijn aversie tegen kou. Zelf dacht ik ook altijd dat het te maken had met regen, maar dat blijkt dus niet zo te zijn.



Ook hier is de "herfst" begonnen, alleen heet het geen herfst maar regenseizoen. Dikke grijze wolken en zon wisselen elkaar af en soms is er zo'n hele dag met een grijze lucht en regen en onweer. Gisteren was zo'n dag en vannacht ging het nog een beetje door. Ook vanmorgen (negen uur) kijk ik nog tegen een lucht aan met wolken en hé daar is de zon weer.
Vorige week regende het een keer zoveel dat ons zwembad was over gelopen. De bliksem was ingeslagen in de antenne van de achterburen en een rookwolk steeg daarna op uit hun tuin.
De gevolgen waren niet zo leuk: electriciteit uit, apparaten stuk. Ook bij ons was het modem kapot en de transformator van de koelkast. Gelukkig had Herman bijna alle stekkers al uit de stopcontacten gehaald.
En vannacht ben ik het bed uit geweest om dat te doen, want het onweerde om ons heen.

Vanmorgen tussen twee buien door een lekker stuk door de buurt gewandeld met de honden en dan zie je wat de regen met de natuur doet.

Het wordt een groot feest. Met mijn fototoestel nog maar een keer een stuk van de wandeling gemaakt.


Aan de rand van de asfalt weg.



   



Nee, ik mis de seizoenen niet! Ook hier kent de natuur haar afwisseling , met het voordeel dat de temperatuur wel rond de 30 graden blijft. Op dit moment zit ik op de porche met mijn laptop, lekker in een windje en is de zon weer gaan schijnen. Daar word ik gelukkig van!

 

Herman is aan het werk. Er komen steeds meer klussen op zijn pad. Grote en kleine klussen wisselen elkaar af en dat maakt het werk juist leuk. Het is wel lastig dat een deel van de gereedschappen nog in Nederland staat. Maar de komende weken zulllen die ook op het eiland aankomen en dan kan er weer gewerkt worden met scherpe zagen. Dus diegene die nog op een kast of een keuken wacht .... nog even geduld, maar het gaat lukken.

 

Zelf ben ik vooral druk met het huishouden, de dieren, de administratie van Bovitabon, het gastenverblijf  en in september en begin oktober heb ik invalwerk gedaan op de Dividivischool, een school voor speciaal onderwijs. Was heavy!!

Het geven van bijles komt nog niet van de grond, maar ook dat zal nog wel gaan lukken. Geduld is een schone zaak en als er iets is dat ik hier kan leren , dan is het dat wel!

Vanmiddag ga ik van start met mijn eerste freelance klus op een school. Als freelance intern begeleider ga ik feedback geven op de groepsplannen en de plannen met de leerkrachten bespreken en koppelen aan de dagelijkse praktijk. Doelgericht werken zal daarbij centraal staan. Ook ga ik nog met de directie en het zorgteam om de tafel. Het is een kleine klus voor 2 maanden nu en als het goed loopt ook nog 2 maanden in het voorjaar van 2015. Ik heb er wel zin in.

 

In november ga ik een 4 daagse cursus volgen van het Matrixdenken instituut. Door deze cursus heb ik tools in handen om kinderen met leerproblemen nog beter te begeleiden en dat is wat ik het allerliefste wil gaan doen: directe hulp bieden aan kinderen die vastlopen in het onderwijs, want ik heb de overtuiging dat veel van deze kinderen gewoon op het funderend onderwijs moeten blijven en dat er voor hen een plek moet zijn! Ik ben er ook van overtuigd dat het kan en wil daar een bijdrage aanleveren.

 

Het gastenverblijf staat inmiddels op een booking site (met dank aan de tipgever Nelly Tamminga!).  Het effect is nog niet merkbaar, maar dat kan nog komen. De site : homeaway.nl. Als je op de site kiest voor caribisch gebied / curacao en daarna de filter van lage naar hoge prijs zet, staat ons appartement bovenaan. Dus lieve volgers: maak vooral reclame voor ons, want we kunnen de inkomsten goed gebruiken.

Vanaf 1 december komen mijn ouders er voor drie maanden wonen, alleen daarom ben ik al blij dat we het appartement hebben.

 

Tot slot nog een paar plaatjes uit de natuur met als thema vrucht dragen.

 

 

 

Rode bessen voor de kerst?
 

Lieve mensen die volgen en lezen,

het is lang geleden, ik weet het. In de afgelopen tijd is hier veel nagedacht, gewikt, gewogen, knopen doorgehakt, beslissingen genomen, weer gewijzigd, aan de kant geschoven. Regelmatig klonk de zin: denk nou eens 'out off the box'! Hebben we  veel gepraat, soms weinig geslapen, maar tenslotte is het ei gelegd.
Sommigen zullen denken: waar heb je het over? Anderen denken misschien wel: komen ze toch terug? En weer anderen weten al waar het over gaat.
Nee we komen niet terug, nou ja, wel voor even. Om vakantie te vieren. Maar we hebben wel een periode van overwegen achter ons. Al langere tijd groeide er bij Herman onvrede over de werksituatie en de toekomst die hij voor zich zag. Na een nacht gedeeltelijk doorgebracht op de porche en uitkijkend over de Caribische zee heeft hij de knoop doorgehakt.
Een paar weken later begon Anja. Al langer ging het werk steeds zwaarder drukken. Boeiend werk, maar de olifant werd te zwaar voor haar om te verplaatsen en met herinneringen aan zo'n 13 jaar geleden hakte ook zij de knoop door.

We hebben allebei ontslag genomen! Zo, dat is er uit. En nu? Ja, dat was de volgende uitdaging. Wat willen we? Wat is voor ons belangrijk, van waarde, betekenisvol, waar gaan we voor? Elkaar bevragen, ideeën droppen, tegenstribbelen, ja maar denken en zeggen.
We hebben besloten een BV op te richten. Herman gaat in het houtwerk ... eigenlijk geen verrassing. Vooral de foto's op facebook rond Moederdag laten al zien waar zijn kwaliteiten liggen. Op aanvraag van de klant uitdenken construeren, repareren. Onderhoudswerkzaamheden aan keukens, deuren, ramen enz. Een klusbedrijf.
De plannen liggen op dit moment bij de notaris en we hopen nog voor ons vertrek naar Nederland onze handtekening te zetten en dan op naar de kamer van koophandel. Kijken hoe ver we nog kunnen komen.

Gelukkig hebben we Benita die voor ons administratie gaat doen, want dat is toch een te grote aanslag op onze relatie (denken we).

Daarnaast zal Anja proberen na de vakantie wat invalwerk te krijgen en bijles te geven. Het gastenverblijf zullen we dan ook meer gaan promoten en zo ..... hebben we weer een nieuw begin. Hoe ouder .... hoe ..... ondernemender zullen we maar zeggen.

Spannend, uitdagend ... we hebben er zin in! En toch .... soms .... denk je even: wat doen we nu weer?
Nu eerst op naar de laatste schooldag op MAANDAG! En dan dinsdag het vliegtuig in. En dan .... kamperen in Zeewolde.

Wonen-op-Curaçao-eerste-verjaardag.

Eén jaar geleden op 22 maart stapten we uit het vliegtuig om op dit heerlijke eiland een nieuw begin te maken. Al weer één jaar of nog maar één jaar? Soms voelt het als al weer en soms als nog maar. Er is veel gebeurd en er zijn van die momenten als je in de auto rondscheurt of lekker op je porch zit, dat het wel lijkt of je het al jaren zo doet. Andere momenten als je niet kunt vinden wat je nodig hebt of als je weer iets gaat veranderen in huis, omdat het toch niet de handigste plek is, denk je nog maar.

Het werk is nog steeds boeiend, maar ook vermoeiend. Nog steeds gebeuren er zoveel dingen die nieuw zijn. Soms word ik erdoor verrast, soms zie ik het aankomen, maar steeds weer is het improviseren. Ja, dat vind ik leuk, maar juist met zoveel nieuwe dingen merk je hoe je routine toch mist. Ook in het huishouden en boodschappen doen is er nog geen routine. Alhoewel ik nu meestal op donderdagmiddag uit school de ene winkel in duik, meestal AH en op vrijdagmiddag de andere winkels pak.



Nu is het zaterdag. Herman is naar Encelia om te klussen. Hij had al eerder vijf kasten voor ze gemaakt. Encelia is een huis voor crisisopvang voor kinderen die uit huis geplaatst worden en er is altijd wel iets te repareren. Het zal er wel druk zijn, want het is vandaag Cura doet dag. Veel vrijwilligers aan het werk op allerlei plekken.
Hier in huis loopt een loodgieter rond om een nieuwe boiler op te hangen en een nieuwe kraan in de douche te maken. Dat is vast geen vrijwilligers werk, maar dat is het probleem van de makelaar die het huis verhuurt. Heerlijk toch dat je daar zelf geen zorgen over hebt.


De zon schijnt niet echt, het is bewolkt, de wind waait lekker. De honden zitten verplicht achter op de porch heel zielig naar me te kijken. Jammer doggies, binnen is even verboden toegang.
Ik heb net weer een bananenvariatie cake gebakken, we hadden weer een prachtige tros bananen: 7 kammen! Er zitten er weer een stel in de vriezer en nu een cake met banaan, rozijnen, kaneel, nootmuskaat en rumrozijnen. Mmmm ... lekker ... jammer dat ik geen slagroom heb! Vanmiddag nog een recept met bananenijs uitproberen. Alleen fruit .... super gezond!
Ik wil graag stofzuigen, maar mijn lieve man heeft het verlengsnoer meegenomen. Dus .. eerst maar even een blog maken. Dat is wel hoog tijd ook!

De temperatuur loopt hier langzaam op. Vorig weekend heb ik zelfs in het zwembad gezeten, de watertemperatuur begint nu lekker te worden. Jammer genoeg hebben de witte mieren het hout onder het zwembad ontdekt en ze vinden het heerlijk. Helaas ... toch niet zo slim om een houten vlonder te maken. Nu wachten we gewoon totdat het instort en dan laten we het zwembad leeglopen en verzinnen we wel weer een andere oplossing.

Afgelopen donderdag zat ik 's middags op school toen om kwart over vijf de telefoon ging. Het was Herman ... huh ... die belt nooit naar school. Er is vast iets aan de hand en ja hoor, hij was tijdens het uitlaten van de honden gebeten. Timmie was tegen een hek gesprongen waarachter een hele grote hond zijn territorium bewaakte. De hond had Timmie in de poot gebeten en die begon te janken en Herman wilde ingrijpen. Als dank werd hij door Timmie in zijn hand gebeten. De DTP prikkenserie voor Egypte beschermde hem gelukkig nog tegen tetanus. De dierenarts heeft Timmie zijn poot gecontroleerd, gelukkig niet gebroken. Hij is wel aan de antibiotica pillen en die eet hij natuurlijk alleen op in een lekker stuk paté.

Zo , ik heb net even 50 liter water tegen gehouden! De loodgieter vroeg of ik de hoofdkraan dicht wilde draaien, maar ik wist niet waar die zat. Dus hebben we de rollen even omgedraaid. Ik heb nu toch wel een beetje lamme armen. Pfffff!

Het gastenverblijf staat op dit moment leeg. Mijn vader en moeder zijn weer terug naar het vaderland en 11 april komen er nieuwe gasten uit Zeewolde. Gezellig! In de komende tijd gaan we ook actie ondernemen om bij deze blog een fotocollage te maken over ons gastenverblijf.

Vanavond gaan we samen uit eten om onze eerste we-wonen-op-Curaçao verjaardag te vieren. We gaan Indonesisch eten bij een restaurant in Zuikertuintje, nog nooit geweest, maar het ruikt er altijd heel erg lekker. We missen nog steeds onze Wokvriend in Zeewolde. Komende zomer zullen we er best regelmatig naar toegaan.
Zo , nu nog wat plaatjes opzoeken en ik hoop dat ik dan mijn was op kan hangen. Ja, de wasmachine werd net natuurlijk ook stop gezet.

Oom Dirk

Hoe snel kunnen dingen veranderen. Zo zit je nog een blog te schrijven over het leven dat je deelt met vrienden en familie. Zo ben je druk aan het werk om mensen te begeleiden.

Je krijgt een telefoontje en alles wordt anders. Mijn neef Theo belde me vanmorgen op dat mijn lieve oom Dirk is overleden. We wisten dat het kon gebeuren, maar toch komt het binnen. De enige broer van mijn vader in leven.

Nu ben ik bezig om een terugvlucht te regelen voor mijn ouders, ze willen graag afscheid nemen. Ook willen ze daarna weer graag terug naar Curaçao, want het is nog lang geen 12 maart. Maar eens zien wat het gaat worden. Laten we maar genieten van wat we gehad hebben en nu nog hebben.

Zo koester ik ook de herinneringen aan mijn oom , die me altijd gekscherend Pietje noemde. We weten niet eens meer waarom.

 

Laatst was mijn achternichtje Michelle nog hier op bezoek en mijn neef Theo met zijn vrouw Jenneke al eerder een dagje. Ze bezochten de plek waar oom Dirk vroeger met tante Nettie en de kinderen had gewoond op Curaçao.

Lieve familie, we denken aan jullie en dragen jullie deze dagen in ons gebed. Een lieve groet uit Curaçao.

Een goed gevuld leven.

Alweer een maand van het nieuwe jaar voorbij en niet één keer een blog geschreven. Laten we maar zeggen dat het leven zo goed gevuld is, dat er geen plek voor was. Klinkt wel heel positief, toch?


Ik ga dit keer maar eens eerst foto's van de afgelopen tijd opzoeken en dan kijken wat we allemaal hebben meegemaakt. Het verhaal komt er dan vanzelf bij.




Lichtjes kijken vanuit Fort Nassau  samen met je broer, wat wil een mens nog meer? Dat is nog eens een goed begin van het nieuwe jaar!

Samen met je broer en zijn gezin en je vrienden op hike naar de vlakte van Hato. Dat is nog eens een goed begin van
het nieuwe jaar!

14 januari: mijn moeder werd die dag 80 jaar. Samen met achternicht Michelle Vis en broer Cees de Boer eten bij
de buurvrouw.

16 januari: dan zijn ze daar opeens. Mi tata i mama! Zo te zien hebben ze er wel zin in. Ik ook!!
 



Genieten van elkaar, van het eten, van de omgeving. Gezegende mensen.