Maar toch één grote overeenkomst: toeleven naar het kerstfeest, leven in verwachting, uitzien naar die dag dat Jezus terugkomt en alles nieuw maakt.
Vrijdagavond was er in de kerk een Alabansa, vertaald: loftuiting. Een avond waarin we Gods lof zingen, samen met onze papiamentstalige broeders en zusters. Wat een feest! Wat een enthousiasme!
Na de praise via de lichtjes van de Isla naar Blauwbaai voor een gezellige borrel bij Ard en Mariëtte.
Zaterdag een baaidag van de gemeente, waarmee we onze tijdelijke domi Peter Colijn en zijn gezin begroet hebben. Het was een gezellige BBQ en je kon natuurlijk ook zwemmen, maar dat vond ik te koud. Kan je nagaan hoe snel je aan de warmte went, nu is het een paar graden kouder en dan vind ik het koud . Herman zei later dat het water inderdaad koud was! Nou als hij het zegt, ben ik blij dat ik gewoon op het strand heb gezeten!
Dit weekend ook de kerstboom opgezet op de porch. En kijk ... als je geen sneeuw hebt, maak je een zilverwitte boom en leg je er een sneeuwwit laken onder. Tijdens het optuigen van de boom kom ik dan allerlei herinneringen tegen.
De trompet, het klokje en de beschilderde bal komen uit de kerstboomcollectie van mijn moeder en hingen vroeger al bij ons thuis in de kerstboom. Herinneringen uit mijn jeugd.De ster is gemaakt van een kerstslinger die ik vroeger in Bunschoten
op mijn kamer had ter versiering.
En tot slot weer Dushi
"hé, ...... wat is dat? Kan ik daar mee spelen???"
Nee Dushi, dat zijn kerstlampjes, die ruiken nog naar ...... Zeewolde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten