De 3 B's : brand, bril, bananen

Hoogste tijd om jullie weer eens bij te praten over ons leven op Curaçao. Het is alweer meer dan 14 dagen geleden dat het fotoverhaal over de leguaan erop is gezet. De tijd gaat snel. We zijn hier nu alweer 9 weken. We voelen ons nog steeds onderweg en gaan steeds meer verlangen naar een eigen plek met onze eigen spulletjes. Niet dat het hier niet gezellig is, want dat is het wel. Heerlijk als je je buren goed kent en goed met elkaar op kunt schieten, maar toch ........ We moeten nog even geduld hebben.

In de afgelopen weken is er van alles gebeurd:
tegen alle verwachtingen in kocht ik (Anja) een nieuwe telefoon. Zo een waar je met je vingers over aait van links naar rechts en boven naar beneden. Altijd gezegd dat je mij zo niet zult zien zitten. Maar ja, dat had ik ooit ook eens gezegd van facebook. De verkoper was heel behulpzaam en zorgde dat de telefoon alvast in het nederlands te volgen was. Dat was wel prettig. Het ging prima, totdat eergisteren het ding opeens de boodschap gaf geen simkaart te bezitten. Hoezo geen simkaart? Je doet het al bijna twee weken! Heb je het ding soms opgegeten???? Klepje open, batterij eruit, duwtje tegen de simkaart , alles weer dicht en .... ja hoor probleem opgelost. Zat zeker een boertje dwars?!


Andere aankopen deze weken: een koel-vriescombinatie en een gasstel voor het appartement. Er was een actie, dus dat konden we niet laten liggen. Zes eetkamerstoelen in de kleur : WIT. Ook weer zo iets bijzonders. Anja en witte stoelen?? Maar ja ze zitten wel heel lekker , vond Herman. Ach wat maakt het dan uit welke kleur ze hebben.
Ook een leuk eetkamersetje voor het appartement gescoord, kan ingeklapt worden. Best handig als er niemand in het appartement zit, kan je het ook nog eens ergens anders gebruiken.

  

In de afgelopen weken had ik me helemaal verdiept in een heerlijke winkel vol met woonartikelen. Van pannen tot glazen en bedden tot stoelen en electrische apparaten tot verf. Je kon er heerlijk snuffelen en ik had er al eens iets gekocht samen met Carien: een panini-maker. Een heerlijk handig ding voor broodjes, vis, hamburger etc. Ja daar zat ik nog veel meer handige en leuke dingen. Helaas is het hele gebouw afgebrand. Spectaculair, maar wel heel jammer. Dat vinden velen met mij.

O ja, het verhaal van de bril. Een neusvleugeltje van mijn bril stond helemaal scheef. Ach denk je dan, even recht zetten. Toen ik voor een zonnklepje naar de opticien ging, bleek het probleem groter te zijn dan ik dacht: het ding brak gewoon af. Sorry mevrouw, uw bril is van titanium en daar kunnen wij niks mee. Verdraaid, ik heb het ding amper een jaar! Wat nu? U kan een bril uitzoeken waar we u glazen in over kunnen zetten. Hé, goed idee man! Maar ja, dat lukt natuurlijk nooit denk ik dan. MIS. De man speurt alle rekken langs en vind tenslotte een bril waar mijn glazen zo in kunnen en ik hoef alleen maar het montuur te betalen! En weet je hoe die winkel heet? PEARL! Nu nog proberen of ik contact kan krijgen met de opticien in Zeewolde en eens kijken wat die te bieden heeft.

Op 22 mei hadden we een afspraak bij het immigratiekantoor om onze papieren voor een aanvraag voor een  verblijfsvergunning in te dienen. We hadden een afspraak om 10 uur en waren om half twaalf aan de beurt! Niet slecht toch?? Er moest nog één formulier ter plekke worden aangevuld, de mevrouw hielp ons vriendelijk en nu maar wachten. Dat kan 4-6 weken duren, maar dan hopen we toch een verblijfsvergunning te krijgen en onze sedula (identiteitskaart voor Curaçao) op te halen. Dan zijn we echt ingezetene.

Afgelopen zaterdag zijn we nog gezellig uit eten geweest bij landhuis Daniël met Gerrit en Ynes. Genoten van elkaar en heerlijk en iets minder heerlijk eten. We hadden allemaal verschillende gerechten en borden werden halverwege de maaltijd tussen de echtparen omgeruild. Zo konden we lekker veel proeven.







Tot slot namen Ynes en ik een creme brulée en die werd met vuur geserveerd. Ja, rum brand lekker!







                                              

We genieten ook van de vruchten van de buren . Naast ons huis staat een bananenplant en iedere dag verschijnt er weer een kam bananen. Prachtig om het hele proces van dichtbij te volgen.

Nu is het inmiddels weer maandag. Herman zijn eerste werkdag zit er al weer op. Ik heb vandaag niet zo veel gedaan. Het was een beetje een day off ... maar ja dan komt er morgen weer een day on ... toch ??? Met het schrijven van deze blog is het toch weer een productieve dag geworden. O ja , wat ik nog even wilde zeggen: Ik ben heeeeeel blij met facebook. Kan van alles volgen en er zo heerlijk commentaar op leveren. Hoop dat ik dat ook blijf volhouden als ik aan het werk moet. Het leuk is ook dat ik nu tijd heb om allerlei contacten van vroeger op te sporen en vrienden mee te worden. Leuk! Jammer dat sommige contacten zo verwaarloosd zijn door de jaren heen. Maar ja ... that 's live.