Langzaam aan nemen we ons huis in bezit en krijgt het ons eigen stempel. Dat uitpakken is toch wel heel leuk. Je komt van alles tegen wat weer herinneringen oproept en zoekt er een goed plekje voor. Wat dacht je van die prachtige kaars die we kregen van neef Herman tijdens ons afscheidsetentje bij de wok? Herman , hij staat nu op de dekenkist bij de deur. Mooi plaatje toch?

 

Of die mooie lamp die ik lang geleden van Herman voor mijn verjaardag heb gekregen. Daar weet ik wel een hele mooie plek voor. Schat, wat dacht je van de lamp daar? Waar? Daar! O .... daar. Ja , daar hangt hij wel heel mooi ... oké ... daar gaan we dan ....

Zo hoog? Ja zo hoog! Zo gaaf!

 

 Yes, daar is mijn naaimachine. Zou die het nog doen? Ja hoor. Zou ik het nog kunnen? Ja hoor. Zelfs met classic fm en facebook op de achtergrond. Eindelijk de zomen in Herman zijn nieuwe werkbroek genaaid en zelf had ik een heel leuk bloesje gekocht wat iets te wijd was onder de armen. Hoppa, naadje dubbel en even stikken. Die kan ik zaterdagavond mooi aan naar de Cinema om  Tula te gaan kijken met Herman, Ard en Mariëtte , Ben en Katinka. We gaan er een leuke avond van maken.

 

Naaien met het uitzicht op zee. Jammer dat jullie dat niet kunnen zien op deze foto.


In onze tuin groeien ... bananen. Ze zijn nog wat groen, maar we gaan ze volgen. Weet je waardoor onze bananen zo goed groeien? Het water van de wasmachine loopt daar steeds overheen, de afvoer is open bij de bananenplant. Dat vinden ze heerlijk, omdat in het leidingwater weinig fosfaten zitten is het waswater een hele goede aanvulling.






Ja en dan het woord aan Timmie:

Het is niet te geloven! Weet je
wat mijn baasjes hebben gedaan zaterdagochtend? Ze zijn naar het dierenasiel geweest en ik mocht niet mee! Ik maar wachten en wachten en komen ze eindelijk terug met een puppy. Nee hè, zij stuiterde de hele tijd omhoog en wilde al maar spelen en likken en ze piepte de hele tijd en ging in de kamer zitten schijten! Om stapelgek van te worden! Trouwens mijn baas werd er ook heel zenuwachtig van en die keiharde bazin van mij zegt alleen maar: niet zeuren, gaat vanzelf over , niet opletten. Het mens weet niet waar ze het over heeft. Dit klonk alsof het nooit over zou gaan. Gingen ze gisteravond ook nog gezellig uit en lieten mij met dat piepbeest alleen achter. Vanmorgen mocht ik niet eens van zijn puppybrokjes eten. Pffff !
Maar toch .... is ze wel leuk en vandaag ook een stuk rustiger. Op dit moment lig ik lekker te pitten in de kamer en zij ligt op de porch, maar we hebben ook al samen naast elkaar in de kamer gelegen. Mmmm ze is toch wel lief. By the way, ze heet Amiga. Ik ga stoppen, ga effe verder pitten.

Ha, ha, die Timmie en weet je , hij weet nog niet alles. Morgen staat hem nog een shock te wachten , want ... er komt ook een ... kitten! Een heel leuk , lief, schattig, pluizig, blauwogig poesje! Ja Martijn, eentje om van te smelten. Met ons gaat het trouwens ook goed, hoor. Jullie hoeven je geen zorgen te maken, we weten waar we mee bezig zijn.
Op dit moment heerst hier een serene zondagsrust en straks gaan we voor de preekbespreking weer naar de kerk.