En het is zo'n leuk boekje, blij dat het uit een doos kwam. Toen gingen we nog kijken of we wel naar Curaçao wilden verhuizen, of we onze droom echt waar wilden maken. Nu zijn we anderhalf jaar verder en is er zoveel gebeurd: ziekenhuis opname, Herman zijn ontslag, een pittige tijd op de Waterspiegel (al lezend kwam ik tot de ontdekking dat ik toen ook nog eens het boekje had moeten lezen!! lieve collega's van de Waterspiegel). Ondertussen hebben we allebei een baan, misschien niet wat we in Nederland zouden bedacht hebben. Nieuwe uitdagingen, nieuwe contacten ...
Voorin het boekje staat de volgende tekst:
Het leven is geen brede, plezierige laan waardoor we vrij en
ongestoord kunnen rijden, maar een doolhof van straatjes
waarlangs we onze route moeten vinden; we raken verdwaald
en in de war en komen soms vast te zitten in een doodlopende steeg.
Maar als we blijven geloven, zal God voor ons een deur openen;
misschien niet degene die we zochten, maar altijd een die ons
uiteindelijk verder zal helpen.
 |
| eindelijk ... daar staat ie dan! |
 |
| De douanier trekt dozen open .... wat zou hij denken? Die macamba's nemen ook van alles mee!!?? |
Op zaterdag 6 juli was het eindelijk zover: de container stond voor de deur. Wachten op de douane, die de verzegeling kwam verbreken en daarna kon het grote uitpakken beginnen. Wat zitten er veel spullen in zo'n container ... er leek geen einde aan te komen. Gelukkig kwam dat einde wel en bleef er een huis vol dozen over. Ondertussen zijn we al weer een week verder en hebben veel spullen al een plek gevonden. Maar ja ... mijn man is een klusser en heeft zoooo veeeeel gereedschap en ik ben een kookster en heb zooooo veeeeeeel keukenspullen. Waar laat je dat allemaal? Daar moet nog even op geklust worden. Ja en dat kost tijd .
Afgelopen zaterdag was Herman ook voor de eerste keer chauffeur voor de voedselbank en moesten ze pakketten maken en rondbrengen.
Maar daarvoor moest er eerst nog een andere klus geklaard worden.
Eén van de voorbanden van de auto liep leeg. Band eraf ?? Ja dat is nog een hele klus als je een auto hebt met van die grote banden. Maar tenslotte is de band toch weer geplakt en kan er weer gescheurd worden.
Deze week nog een avond container van de voedselbank opruimen en schoonmaken , dat hoort er dan ook bij.
In huis zijn wij (vooral Herman) bezig met het maken van planken in de inloopkast. Het wordt echt prachtig! Als het klaar is, komt er een foto. Zitten de dames te kwijlen voor de computer ....
Ons eigen bed slaapt heerlijk en het is toch ook wel heel bijzonder als je de stoelen van je opa en oma Vis uit de container ziet komen en de ombouw van het ledikant van opa en oma Donkers. Ze moesten eens weten!
Gisteren voor een medische keuring naar de ARBO geweest. Gelukkig ben ik goed gekeurd en kan ik 6 augustus aan het werk. Er was nog wel een verontrustende ontdekking: hoge bloeddruk. Wat in december 2011 rond de operatie ook al is geconstateerd, maar toen werd geschoven op spanning. Nu is het weer zo en volgens de zuster ook wel verontrustend. Ze maakte zich vooral zorgen over de onderdruk die 110 is (bovendruk 170). Dus binnenkort naar de huisarts voor nog een meting en over twee weken terug bij de ARBO. Ja,a ik word OUD!!! Gelukkig wel! Nu moet ik volgens Herman wel wat rustiger aan doen. Dat zei hij toen ik met Timmie rond het huis rende, nou ja half rondje maar. Volgens het net moet ik juist bewegen en gezond leven!? Dus vanmiddag maar weer een lekker eindje met hem gewandeld door de buurt met grote blaffende beesten. Nu ligt hij gevloerd middenin de kamer. Straks mag hij weer mee naar de overburen. Die zijn inmiddels weer in Nederland gearriveerd en de nieuwe bewoners zijn nog niet op Curaçao, dus zorg ik 's avonds voor de hond. Cholly vindt het heel leuk, maar Timmie ???? Ik weet nie, hij lijkt hem vooral te negeren. Ben benieuwd hoe dat gaat als wij er een hond bij nemen. Dan zal hij wel moeten!!
 |
| Pfff ... ik ben helemaal niet moe, ik lig gewoon lekker!! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten