Een half jaar Curaçao.

Afgelopen vrijdag hadden we de gelegenheid om terug te keren naar Nederland. In het vliegtuig dat die middag vertrok naar Nederland waren twee stoelen op de achterste rij gereserveerd voor meneer de Boer, H en mevrouw Vis, J.A. . We hebben dat moment donderdag wel aangegrepen om elkaar nog eens goed in de ogen te kijken. Hoe hebben we het nu? Goed, ondanks gezondheidstrubbels. We hebben het goed naar ons zin. Je bed uitkomen en zo naar buiten lopen. Je doet bij wijze van spreken 's morgens de schuifdeur open om hem 's avonds als je naar bed gaat weer dicht te doen. Het leven op het eiland, onze beestenboel, ons nieuwe werk ... we keken om en zagen dat het goed was. Niet zeer goed, maar dat was het in Nederland ook niet en dat is het nergens op aarde, totdat de Here Jezus terugkomt.

In de afgelopen twee weken zijn we wel aan het stoeien geweest met onze gezondheid, hebben we onze weg gevonden bij artsen en in het ziekenhuis. Gelukkig kon ik (Anja) dinsdag ook weer aan het werk. Het hoesten en verstopte oren is nog niet over, maar er zit beweging in zullen we maar zeggen. Af en toe nog een stevige hoestbui om de resten op te ruimen en wat geplop en gerommel in mijn oren. Het was wel heel frustrerend om na het enthousiaste begin op school thuis te zitten, maar dat is weer opgepakt.


Het werk is uitdagend en mooi. Wat is er mooier dan mensen te ondersteunen om hun vak uit te oefenen en om stralende kindergezichten en collega's te zien?!


Herman leert nog iedere keer nieuwe dingen over het maken van keukens en probeert die ook weer toe te passen in ons eigen project: het gastenverblijf en onze keuken. Heerlijk hoor , zo'n handige (keuken)boer.




Ja en dan heb je zo af en toe van die momenten dat je blij bent met van die kleine dingen. Zoals Elstar appels bij Appie. Loop je in de supermarkt en zie je daar opeens een bordje ELSTAR. Huh, zie ik dat goed??? In zes maanden die naam alleen maar gedroomd en bij iedere Granny (ook niet mis hoor) in de afgelopen week gedacht: mmmm in Nederland liggen de eerste frisgeplukte Elstars al weer in de winkel. Het water liep me dan door de mond en dan opeens liggen ze daar! Gauw een zak volgedaan en de volgende keer dat ik er was nog maar een zak en dan in de koelkast, want stel je voor dat ze de volgende keer alweer op zijn. Dan zie je herfstfoto's op facebook en dan denk ik: gelukkig kan ik die Elstar hier opeten, want de herfst? Nee, die mis ik NIET!

Vanmorgen in de kerk hadden we weer een dominee. Tijdelijk, maar hij is er: Arjen van der Scheer. En een kerkdienst waarin twee groepen mensen zich voorstelden en vertelden waar ze met fris elan mee aan het werk gaan: jeugdwerk en onderzoeken of het werken met wijkkringen past in onze gemeente. Heerlijk, zo veel enthousiasme in het nieuwe seizoen. Jammer, dat ik nog niet mee kan doen. Maar mijn verstandige man zegt dat er, wanneer ik er klaar voor ben, vanzelf iets op mijn pad komt. Heerlijk zo'n man! Jammer dat ik zo weinig geduld heb met mezelf.
Tot slot een goede Curaçaose gewoonte: ik wens iedereen:

bon siman.