Gods handen!

Een bijzondere week achter de rug, waarin we werden geconfronteerd met de afstand tussen onszelf en onze vrienden. Van die momenten dat je zo graag even over zou willen vliegen om je armen om elkaar heen te slaan en samen te huilen en te lachen. Jan en Carien Meertens zijn in Indonesië om als vrijwilligers in een project te werken. Eén van de eerste dagen is Carien onderuit gehaald en op brute wijze van haar tas met alle papieren beroofd. Twee paspoorten minder en een hersenschudding rijker.

Niet meer verder kunnen reizen, omdat ze een noodpaspoort hebben en dus waarschijnlijk onverrichter zaken weer naar huis terug keren. Wat zou ik graag op Schiphol staan om ze te ontvangen. Henriëtte haar moeder was ernstig ziek en is overleden. Ik had altijd gezegd dat ik naar de begrafenis zou komen, nu zat ik hier aan haar te denken. Wat was het mooi dat ze via de mail de overdenking en haar eigen woorden bij de begrafenis gesproken met ons deelde. Daar zit je dan met een brok in je keel en tranen in je ogen ... Heer sla Uw armen om haar en haar familie heen. Wat heerlijk dat onze God zulke grote handen heeft dat iedereen erin kan.

Met de gezondheid gaat het steeds beter, maar het heeft wel veel tijd nodig voor alles van binnen weer schoon is. Deze week weer hard gewerkt: eerst een studiedag o.l.v. 2 medewerkers van het CPS over ouderbetrokkenheid 3.0. Boeiend, herkenbaar en weer een kluif werk ... en weer met mijn neus op het feit gedrukt hoe belangrijk communicatie is voor de ontwikkeling van kinderen op school. Weer veel gesprekken gevoerd en geprobeerd grip op de situatie te krijgen en dus weer een stapje verder gekomen op weg naar een transparante begeleiding van kinderen en leerkrachten.

En tot slot van de week ..... een vossenjacht met happy hour. Van 4-5 uur liep ik als Egyptische Schone door Punda. "Bent u een vos?" "Nee joh, ik ben een Egyptische dame ..." "nee hoor , jij bent juf Anja!" of  "uh ben jij ook een juf bij ons op school? O ja, maar hoe heet je ook alweer?" Je collega's tegenkomen als patiënt, zwerver, een heerlijke Curaçaose big mama ... Heerlijk! En dan ter afsluiting lekker eten en drinken op het schoolplein. Wat een feest!

 

En vorige week zaterdagmorgen ook al op school doorgebracht. We deden mee aan de Clean up Curaçao actie. In de omgeving van de school alle rommel uit de bermen en velden halen ... van Mac Donald tot oude televisies. Hoe lang zal het zo blijven?

Met de beestenboel gaat het ook lekker. Timmie en Amiga hebben een nieuwe sport ontdekt: net zo lang in het siergras zoeken en graven , totdat het uit elkaar en als hooi op de grond ligt. De laatste pol heeft Herman in het gaas gezet, zodat er nog iets overblijft. Ze zijn dus super actief! Dushi wordt al een echte poes en ze wil heel graag naar buiten, maar dat kan alleen nog maar onder begeleiding. Poes aan de lijn!



En nu is het weekend en zit ik met een glas Canei op de porch te typen en ondertussen zit ik naar Herman zijn laptop te kijken. Uitzending Gemist , de reunie en het gaat over .... het Almere college met groot geworden Polderkinderen van de pioniers.
Mooie foto's van de Noordoostpolder en Flevoland. Mooi, daar zou ik best wel willen wonen.